Ik had het afgelopen weekend met mijn moeder en mijn vriendin over
Twitter. Zij vinden het onzin en begrijpen niet wat er zo leuk aan is.
Hun grootste bezwaar is dat het een soort van schijn-verbondenheid
creëert. Hun conclusie was dat Twitteraars vaker echt met hun vrienden
zouden moeten praten. Ik snap hun kritiek ten dele, in deze digitale
wereld is het verleidelijk om jezelf helemaal te storten op je
digitale identiteit en daardoor los te komen te staan van de echte
wereld. Zo zit ik nu te tikken in de trein terwijl ik ook een gesprek
aan zou kunnen knopen met een mede-treinreiziger, of naar buiten
kijken naar de prachtige, met mist bedekte grasvelden waar mijn trein
doorheen rijdt. Maar ik kies ervoor om me met mijn telefoon en mijn
digitale identiteit bezig te houden. Een ander bezwaar is dat veel
mensen een gevoel aan het bloggen, Hyven en Twitteren ontlenen van
belangrijk te zijn, omdat er zoveel mensen je volgen. En de arrogantie
die eruit spreekt dat je ervan uitgaat dat mensen het interessant
vinden wat je denkt en wat jouw dagelijkse bekommeringen zijn. Daarom
wil ik deze blog dan ook vooral schrijven als een soort dagboek voor
mezelf en niet voor eventuele lezers. Dat lijkt mij de meest gezonde
manier om het doen en de meest gezonde motivatie om het te doen.
Daarnaast kan het misschien voor sommigen een interessante blik in de
keuken van internetjournalistiek zijn. Maar dan blijft er nog het
Twitteren. Ik moet eerlijk toegeven: ik vind het eigenlijk best wel
leuk. Het is zo af en toe fijn om gedachtensprongen of ergernissen de
wereld in te sturen voor wie het wil horen. Ben ik dan arrogant en
ijdel? Misschien wel. Hoewel ik probeer om deze blog om de goede
redenen te maken, zoals ik hierboven al schreef, blijf ik het altijd
leuk vinden als blijkt dat iemand het heeft gelezen. En als ik mijn
Twitter-berichten langsloop, zie ik ook dingen staan waarvan je je
kunt afvragen of daar wel iemand op zit te wachten. Ik hou in ieder
geval op met zeiken over vertraging met de trein, het valt mij op dat
ik daar veel te vaak over Twitter. Ik vraag me trouwens af hoe andere
mensen en vooral ook andere Twitteraars daar over denken...

--
Verzonden vanaf mijn mobiele apparaat