Wanneer geef je beelden het predicaat 'gruwelijk'? Vandaag was daar
een hele discussie over op de redactie. Het ging vooral over de
beelden uit Congo van burgerslachtoffers die door Tutsi-rebellen zijn
gemaakt. We besloten om de gebruikers van onze website een duidelijke
waarschuwing te geven, zodat mensen die geen behoefte hebben aan
gruwelijke beelden er niet mee geconfronteerd hoeven te worden. Maar
ik zou zeggen bekijk de beelden zelf en vorm je eigen oordeel.
Verder heb ik nog een eigen verhaal geleverd over Hyves. Twee
PvdA-kamerleden hadden kamervragen gesteld over de privacy van
jongeren onder de 16 op zulke netwerksites. Het gaat er vooral om dat
die jongeren en kinderen volgens de wet toestemming moeten krijgen van
hun ouders om een profiel aan te maken en dat bij bijvoorbeeld Hyves
bijna geen controle op is. Ik sluit mij in dit geval aan bij
Hyves-oprichter Raymond Spanjar, die zegt dat hij niet weet hoe je dat
dan zou moeten doen. Meer dan vragen: "Heb je het gevraagd aan je
ouders", kan je toch niet doen. Maar ik denk dat in een breder
perspectief internetcriminaliteit wel een grote uitdaging is waar de
overheden over de hele wereld nog een goede manier moeten vinden om
daar mee om te gaan. En dan heb ik het nog niet eens over loverboys en
pedofielen die door internet makkelijk met hun slachtoffers in contact
kunnen komen, waar de PvdA zo bang voor is, maar over online pesten.
Door Hyves, MSN, Facebook en zelfs ook Twitter is pesten op internet
steeds makkelijker geworden en het komt ook steeds vaker voor, als ik
leraren uit het middelbare onderwijs die ik toevallig ken moet
geloven. En dat is ergens ook logisch, want degene die je pest die zie
je niet. Het is daardoor dan ook heel makkelijk om je niet schuldig te
voelen over wat je doet, omdat je de gevolgen van je pesterijen niet
ziet. En het kan nogal hard aankomen, digitaal pesten. Een groot deel
van het probleem komt voort uit de afwezigheid van lichaamstaal. Uit
onderzoek is gebleken dat meer dan 70 procent van de communicatie
tussen mensen niet via taak verloopt, maar via mimiek, intonatie en
andere non-verbale communicatie. Ik heb al meerdere malen ruzie
gekregen die voortkwamen uit conversaties via chat sms of mail, omdat
opmerkingen anders worden begrepen dan het werd bedoeld. Tekstuele
media zijn een prima communicatiemiddel, zolang het over zakelijke,
feitelijke, en/of intellectuele dingen gaat. Emoties worden
daarentegen maar al te vaak verkeerd begrepen. En nee, een simpele
emoticon is niet voldoende om het gemis van die 70 procent non-verbale
communicatie te ondervangen. Het is alleen moeilijk om daar iets aan
te veranderen. Ik snap dat de PvdA wil proberen om de toegang van
jonge kinderen tot dat soort communicatiemiddelen te ontzeggen tenzij
ze onder toezicht staan van een volwassene, maar ik vraag me af hoe je
dat in godsnaam kan doen zonder een internationale Orwelliaanse Big
Brother-achtige constructie op te zetten.. Ik denk dat dit naast de
economische malaise één van de grootste maatschappelijke vraagstukken
zal zijn van deze tijd. Maar hoe je dat zou moeten oplossen? Ik heb
geen idee...

--
Verzonden vanaf mijn mobiele apparaat